Gjoko Zdraveski

Gjoko Zdraveski, urodził się w 1985 r. w Skopju. Pracuje jako lektor języka macedońskiego na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu w Niszu. Pisze poezję, krótkie prozy i eseje. Ogłosił dwa zbiory wierszy: Палиндром со две н (Palindrom z dwoma N, 2010) oraz Куќичка за птици-преселници (Domek dla ptaków wędrownych, 2013). Jego wiersze tłumaczone są na język serbski, chorwacki, słoweński, bułgarski, czeski, hiszpański i angielski.

Pisanie jest dla Zdraveskiego poszukiwaniem własnej tożsamości. Centralnym miejscem tej poezji jest dom, który na razie nie daje schronienia, trzeba go najpierw oswoić, wypełnić sobą. Bohater porusza się wzdłuż granicy między tym, co własne, a tym, co odziedziczone i zapożyczone. Chce poznawać na własnej skórze, ale ciało ma już swoją opowieść, ponieważ „pamięta wszystko / nawet lęk matki”. Pragnie dowiedzieć się, kim jest, a zarazem panicznie boi się zastygnięcia w formie. Na szczęście dla swoich wierszy i dla nas.

Tadeusz Dąbrowski

ciało pamięta wszystko, z macedońskiego przełożyła Danuta Cirlić-Straszyńska

Gjoko Zdraveski, trzydziestolatek, lektor języka macedońskiego w Niszu, często podróżuje na linii Skopje-Nisz, a pustka w autobusie późnym wieczorem kojarzy mu się z pustką własnego wnętrza po opuszczeniu na zawsze świątyni. Poeta przejrzystego obrazu, w swoim nowym tomiku zamieszcza wiersz o wolności, od której „wieki nas dzielą”, a inny wiersz o tym, że „spojrzenia nasze są bezdomne”, bo nic nie wiemy o sobie nawzajem. Pisze niby to bez gniewu, lecz także bez radości i bez tęsknoty. „Tylko tak sobie” stworzył subtelny erotyk o domku dla dwojga ptaków wędrownych, w którym „moje lewe ramię jest kołyską dla twojego snu” i jak „papierowa łódeczka na falach potoku” oboje tęsknimy jednak za lądem. Pozostaje życzyć mu pomyślnej żeglugi i osiągnięcia portu.

Danuta Cirlić-Straszyńska (tłumaczka wierszy Gjoko Zdraveskiego)