Jokaisen rikkinäisen ikkunan kohdalla olen pysähtynyt
ja huutanut sisään, kuunnellut
kaikua, punninnut pölyn.

Mutta enemmän,
paljon enemmän tahdoin huutaa veteen,
työntää kasvot pinnan alle
aivan kuin koko järvi seestyisi
kun ääneni kannattelee pilviä pinnallaan.

Huusin sinuun,
sinun silmäsi vaihtoivat väriä.

Przy każdym zbitym oknie przystawałem
i krzyczałem do środka, słuchałem
echa, ważyłem pył.

Ale bardziej,
dużo bardziej chciałem krzyknąć w wodę,
wepchnąć twarz pod powierzchnię,
całkiem jakby jezioro przejaśniło się,
gdy mój głos przytrzymuje chmury na jego powierzchni.

Krzyknąłem w ciebie,
twoje oczy zmieniły kolor.