Samantha Barendson

O tomiku
Tomik Samanthy Barendson jest − mimo swojej drobnej objętości − projektem głęboko przemyślanym i przeżytym, kompletnym i domkniętym, który można by nazwać „rekonstrukcją ojca”. Bohaterka wciąż niewiele o nim wie, ponieważ odszedł, gdy miała zaledwie dwa lata. Kolejne wiersze układają się w dramaturgiczny ciąg, a raczej w metaforyczny po-ciąg, którym córka wciąż zmierza na pogrzeb tego, który dał jej życie. Krajobrazy za oknem nakładają się na pejzaże pamięci, wypełniając puste miejsca po zmarłym i doprowadzając skład do stacji docelowej „Żyć”.

Posłuchaj wiersza z muzyką

Pobierz książkę
Przeczytaj wywiad

O autorce
Francuska, włoska i argentyńska poetka, która urodziła się w Hiszpanii, dorastała w Argentynie i Meksyku, by ostatecznie zamieszkać we francuskim Lyonie. Lubi pracować z innymi poetami, z malarzami, muzykami, ilustratorami i fotografami. Lubi deklamować, wykonywać, wykrzykiwać i śpiewać poezję na scenie. Aktywna członkini kolektywu Le syndicat des poètes qui vont mourir un jour (Związek poetów, którzy kiedyś umrą), którego celem jest promowanie poezji przeznaczonej dla wszystkich i wszędzie. W marcu 2015 r. otrzymała francuską nagrodę poetycką im. René Leynauda za książkę poetycką „Le citronnier”.

O tłumaczce
MARTA ELOY CICHOCKA (ur. w 1973 r.) – przyszła na świat w mieście Kraka, dniu Jowisza, w miesiącu Lwa, w roku Bawoła, na domiar złego jest numerologiczną Trójką. Deportowana z Kuby, doktoryzowana w Paryżu, habilitowana w Krakowie, ma za sobą zarówno indywidualne wystawy fotograficzne, jak i dwie monografie krytycznoliterackie, sześć tomików poezji, rozmaite przekłady literackie (m.in. Calderona na polski i Tkaczyszyna-Dyckiego na hiszpański), a nawet teksty piosenek grup undergroundowych. Tłumaczona na francuski, hiszpański, rosyjski i angielski, przekłada z francuskiego i hiszpańskiego. Regularnie zaniedbuje stronę: eloy.pl.

Maarten Inghels

O tomiku
Jednym z przywilejów, jakich dostępuje pisarz, a zwłaszcza poeta, jest życie zwielokrotnione. W każdym wierszu może być kimś innym, stwarzając próbne wersje siebie, posyłając je w świat − tzn. wśród czytelników − i obserwując, jak sobie radzą. Takim konglomeratem tożsamości jest Maarten Inghels, który powołał nawet Międzynarodowe Stowarzyszenie Oficjalnych Sobowtorów Inghelsa. Poczynania tej menażerii bacznie obserwuje i relacjonuje nam z zaświatów w tekstach pisanych po swojej śmierci. Zawikłane? Przeciwnie: poeta w krzywym zwierciadle ukazuje nam świat, w którym każdy może być kim i czym chce, Baudrillardowską procesję symulakrów, piekło banału, koszmar dowolności i nierozróżnialności.

Posłuchaj wiersza z muzyką

Pobierz książkę

O autorze
Poeta i pisarz. W latach 2016-2018 oficjalny Poeta Miejski Antwerpii. Jego najnowsza, entuzjastycznie przyjęta przez krytyków, książka „Contact” łączy poezję ze sztukami wizualnymi i działaniami. Wiersze Inghelsa były tatuowane („Hunger”) i wysiewane razem z warzywami („When we sow summer in each other”). Twórca opublikował 35-wierszowy poemat („Polling the People”) stawiający mieszkańcom miasta pytania o ich usposobienie, wierzenia i kulturę. Poemat i dołączony do niego formularz odpowiedzi były sposobem badania tożsamości mieszkańców i nawiązania komunikacji z nimi. Inghels był koordynatorem belgijskiej odsłony projektu społeczno-literackiego The Lonely Funeral, w ramach którego poeci przemawiają na pogrzebach samotnych osób. Teksty poetyckie, które powstały jako część przedsięwzięcia, ukazały się w antologiach w języku holenderskim, niemieckim (wyd. Edition Korrespondenzen) oraz angielskim (Arc Publications).

O tłumaczu
SŁAWOMIR PASZKIET- Absolwent wrocławskiej niderlandystyki. Był m.in. kierownikiem Ośrodka Kultury Niderlandzkiej na Uniwersytecie Wrocławskim, attaché kulturalnym i prasowym Ambasady Królestwa Niderlandów w Warszawie, dyrektorem Biura Polskiej Izby Książki oraz rzecznikiem prasowym stołecznej rady miasta. Obecnie pełni funkcję dyrektora Muzeum Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. Od lat propaguje kulturę niderlandzką w Polsce. Z zamiłowania tłumacz. Należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury, w ramach którego walczy m.in. o należny status autora przekładu. Ukończył studia doktoranckie w Katedrze UNESCO do Badań nad Przekładem i Komunikacją Międzykulturową Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz podyplomowe studia muzealnicze na Uniwersytecie Warszawskim.

Helen Ivory

O tomiku
Bohaterka wierszy Helen Ivory odkrywa dla siebie tajemnice rodzinnego domu, rzucając na swoich bliskich poetyckie zaklęcia, których źródłem jest baśniowa wyobraźnia, podświadomość zamieszkiwana przez stwory z obrazów Hieronima Boscha, a może nawet czarna magia. W średniowieczu za takie metafory groziłby jej stos. Dziś grozi jej co najwyżej piekło popularności, bo w świecie, w którym żyjemy, czarownice posiadają moc egzorcyzmowania. Średniowiecze kontra nudna i zakłamana mieszczańska ponowoczesność.

Posłuchaj wiersza z muzyką

Pobierz książkę
Przeczytaj esej

O autorce
Poetka i artystka sztuk wizualnych. Redaguje zin internetowy „Ink Sweat and Tears”, w ramach National Centre for Writing prowadzi kurs kreatywnego pisania. Laureatka Nagrody im. Erica Gregory. Jej pięta książka „The Anatomical Venus” znalazła się w finale East Anglian Book Award (2019) i zdobyła East Anglian Writers ‘By the Cover’ Award (EABA 2019). W 2016 roku za książkę „Fool’s World”, która powstała we współpracy z artystą Tomem de Freson, Ivory otrzymała Saboteur Award for Best Collaborative Work (2016); w tym samym roku opublikowała „What the Moon Told Me”, kolekcję wierszy stworzonych za pomocą kolaży, farb akrylowych i mediów mieszanych. W 2019 roku ukazała się jej ostatnia książka, “Maps of the Abandoned City”.

O tłumaczce
KRYSTYNA DĄBROWSKA (ur. w 1979 r.) – poetka, tłumaczka, eseistka. Z wykształcenia graficzka po warszawskiej ASP. Autorka tom.w wierszy Biuro podróży (2006), Białe krzesła (2012), Czas i przesłona (2014), Ścieżki dźwiękowe (2018). Laureatka Nagrody Kościelskich (2013), Nagrody im. Wisławy Szymborskiej (2013) i Nagrody Literackiej m. st. Warszawy (2019). Jej wiersze były tłumaczone na kilkanaście języków i publikowane w zagranicznych pismach literackich (m.in. w Harper’s Magazine, The Threepenny Review, Ploughshares, The Los Angeles Review, Akzente, Sinn und Form, Manuskripte, Po&sie, Revista Crátera). Szkice krytyczne publikuje w „Literaturze na Świecie”, „Kwartalniku Artystycznym”, „Kulturze Liberalnej”. Przekładała m.in. wiersze W. C. Williamsa, W. B. Yeatsa, Thomasa Hardy’ego, Thoma Gunna, Charlesa Simica, Kim Moore, listy Elizabeth Bishop i Roberta Lowella. W 2017 ukazał się wybór jej wierszy po włosku: La faccia del mio vicino w przekładzie Leonardo Masiego, a w 2018 po niemiecku: Austausch der Fenster w przekładzie Renate Schmidgall. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Josep Pedrals

O tomiku
Są poeci, dla których literatura jest przestrzenią bezczasu, a wszystkie jej formy są równie żywe i skuteczne w mówieniu o najważniejszych ludzkich rozterkach. Należy do nich Josep Pedrals, którego rymowane, zrytmizowane wiersze przypominają pieśni średniowiecznych trubadurów. A może kataloński poeta tylko bawi się konwencją, testując naszą wytrzymałość na patynę i patos? Nawet jeśli tak jest, jego wiersze skłaniają do refleksji nad granicami eksperymentu w sztuce i kultem awangardyzmu, wykreowanym przez nowoczesność.

 

Posłuchaj wiersza z muzyką

Pobierz książkę
Przeczytaj wywiad
Przeczytaj esej

O autorze
Poeta, który od 1997 r. prezentuje poezję na scenach Europy, Azji i Ameryki, występując z recitalami poetyckimi podczas festiwali i wydarzeń kulturalnych. Pedrals zajmuje się również edukacją dzieci i dorosłych podczas szkolnych i uniwersyteckich wykładów oraz kursów na temat poezji, prozodii i oralności. Propaguje poezję, tworząc dla niej przestrzeń w radio i telewizji oraz w publikacjach dotyczących kultury i sztuki. Pisze poezję i sztuki teatralne, przez lata zajmował się również wykonywaniem muzyki, co wyraźnie odczuwalne jest w jego twórczości literackiej. Swoją poezję Pedrals pisze i recytuje głównie w języku katalońskim, który staje się budulcem dla niekończących się gier fonicznych, wrażeń tonalnych zbliżonych do muzyki i techniki beatboxu. Jego wiersze żonglują słowami, czuć w nich zabawę rymem, kakofonią, hiperbatonem, metrum, nakładaniem się – wszystko to w niepokornym, elektryzującym, świeżym rytmie. Praca Pedralsa jest swobodna, odważna i porywająca, charakteryzuje ją niemal nieskończona językowa biegłość.

O tłumaczce
MARTA PAWŁOWSKA Z wykształcenia iberystka i romanistka oraz doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa. Od 2011 r. zatrudniona na stanowisku asystenta w Instytucie Filologii Romańskiej UJ. Tłumaczka ustna i pisemna. Ma w swoim dorobku przekłady takich autorów, jak Joan Maragall, Santiago Rusiñol czy Juan Gelman. Wśród jej zainteresowań badawczych można wymienić dialektologię hiszpańską i katalońską oraz język i kulturę Żydów Sefardyjskich.

Muzyka do wierszy:

Małgorzata „Tekla” Tekiel i Artur Rumiński.

Artur Rumiński – gitarzysta zespołów Furia, Thaw, ARRM, Mentor, Gruzja. Jako gitarzysta sesyjny współpracował z z zespołem Tides From Nebula. Magazyn „Metal Hammer” kilkakrotnie wybrał go muzykiem roku. Z zespołem Furia wykonywał muzykę do spektaklu Wesele w reżyserii Jana Klaty w Teatrze Starym w Krakowie.

Małgorzata „Tekla” Tekiel – muzyk, basistka, kompozytorka. Związana m.in. z zespołami Pochwalone, Janerka Na Basy i Głosy, Morświn (z Marcinem Świetlickim). Współpracowała z zespołami Będzie Dobrze, Püdelsi, Szum, Pati Yang, Karpaty Magiczne, Deuter. Tworzy muzykę do spektakli teatralnych.

Versopolis to założona w grudniu 2014 roku platforma literacka poświęcona poezji. Jej celem jest wspieranie młodych europejskich twórców i promocja ich dorobku poza granicami ojczystych krajów. W skład platformy wchodzą 23 festiwale literackie, w tym Międzynarodowy Festiwal Literatury Europejski Poeta Wolności, organizowany przez Instytut Kultury Miejskiej w Gdańsku.