Aušra Kaziliūnaitė (ur. w 1987 r.) ukończyła studia historyczne i teologiczne. Obecnie jest doktorantką Wydziału Filozofii Uniwersytetu Wileńskiego i odbywa praktykę na Uniwersytecie w Amsterdamie. Tematyka jej pracy doktorskiej obejmuje filozofię Michaela Foucaulta i filozofię filmu. Poetka działa jako aktywistka na rzecz praw człowieka. ….

Pisanie wierszy bywa gestem anarchistycznym, wynikającym z niezgody na istniejący porządek świata, na zwyrodnienia cywilizacji, napędzanej żądzą władzy i zysku, spychającej na margines niepokornych i słabszych. Poezja Ausry Kaziliunaite jest głęboko ironiczna, w antycznym i romantycznym rozumieniu terminu „ironia”. Jej nihilizm jest zawiedzionym idealizmem, współczuciem à rebours, i paradoksalnie niesie ze sobą nadzieję. Z tych wierszy bije tęsknota za dziecięcą autentycznością, którą tracimy, wchodząc w społeczne role. Głęboko humanistyczne wiersze, podszyte wiarą, że „zło trzeba dobrem zwyciężać”.

Tadeusz Dąbrowski

 

niewidzialne metamorfozy, z litewskiego przełożyła Izabela Korybut-Daszkiewicz

 …..

Wiersze Aušry Kaziliūnaitė miło mnie zaskoczyły – przede wszystkim dążeniem do skrótu, oszczędnym językiem, tak bliskim mowie potocznej, co wcale nie jest typowe dla współczesnej poezji litewskiej. Czymś ożywczym wydaje mi się w nich wrażliwość na drugiego człowieka, na problemy współczesnego świata, chyba najmocniej wyrażona w wierszu „wyścigi konne”. Ta poezja nie skupia się wyłącznie na doznaniach podmiotu lirycznego i to także wyróżnia ją z głównego nurtu. Jestem wdzięczna poetce, że nie skazuje mnie, czytelnika, na ciągłe przebywanie w jej świecie wewnętrznym. Gdybym jednak miała wskazać swój ulubiony utwór z tego zbiorku, wybrałabym intymny „deszcz w Wilnie”, bo nikt tak jeszcze – na moje oko i ucho – nie opisał deszczu.

Izabela Korybut-Daszkiewicz

 

świąteczny makijaż

Widziałam aniołów z automatami w ręku

smutno patrzyli w ziemię na lotniskach i dworcach

 

czekali

 

Widziałam wysłane przez rodziców ośmioletnie dzieci

biegły do działaczy praw człowieka

krzycząc – oddajcie nam tęczę –

 

śmiały się

 

Widziałam mężczyzn uważających się za prawdziwych mężczyzn

i kobiety uważające się za prawdziwe kobiety

gdy się przedstawiały, zamiast imienia mówiły

– jestem kobietą tego a tego –

 

Widziałam opuszczone wsie, wycinane lasy

rzeki przegrodzone tamą, miasteczka z kościołami

 

w lustrze


Izabela Korybut-Daszkiewicz

Tłumaczka literatury litewskiej i rosyjskiej. Ukończyła polonistykę i lituanistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Pracowała w redakcji „Literatury na Świecie”, była lektorem języka polskiego w Tbilisi (Gruzja) i Biszkeku (Kirgistan). W jej przekładzie ukazały się m. in. następujące książki: Moja walka bambino Herkusa Kunčiusa, Trzy sekundy nieba Sigitasa Parulskisa, Pochowajcie mnie pod podłogą Pawła Sanajewa, Bibliotekarz Michaiła Jelizarowa, ​Silva rerum Kristiny Sabaliauskaitė.

Tłumaczyła wiersze litewskich poetów: Marcelijusa Martinaitisa, Aidasa Marčėnasa, Sigitasa Parulskisa, Gintarasa Grajauskasa, Aivarasa Veiknysa i in. Przygotowała numer litewski „Literatury na Świecie” (nr 1–2, 2005).