ANNA CZEKANOWICZ
W latach 1978-1990 kierowniczka literacka Państwowej Opery i Filharmonii Bałtyckiej. W roku 1990 uczestniczka International Writing Program na Uniwersytecie Iowa. W latach 1994-2007 zastępczyni dyrektora Państwowej Opery Bałtyckiej. W latach 2002-2005 prezeska gdańskiego oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. 2007-2016 Dyrektorka Biura Prezydenta do spraw Kultury w Urzędzie Miejskim w Gdańsku. W latach 2016-2019 doradczyni do spraw kultury Prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza. Członkini Rady Kultury Gdańskiej (2019-2023) i polskiego PENClubu. Pomysłodawczyni festiwalu i nagrody Europejski Poeta Wolności.
Autorka książek poetyckich:
Ktoś, kogo nie ma (1976),
Więzienie jest tylko we mnie (1978),
Pełni róż obłędu (współautor Zbigniew Joachimiak; 1983),
Najszczersze kłamstwo (1986),
Śmierć w powietrzu (1991),
Wciąż widzę twarze (1994)
szelest sukienki… listy do przyjaciół. Wiersze (2021).
Publikowała m.in. w „Punkcie” i „Tytule”. Jest autorką opowiadań, które znaleźć można m.in. w II tomie antologii kultury współczesnej Transgresje (Odmieńcy) pod redakcją Marii Janion i Zbigniewa Majchrowskiego.
KRZYSZTOF CZYŻEWSKI (Przewodniczący Jury)
Praktyk idei, eseista i animator działań międzykulturowych. Dyrektor artystyczny Europejskiej Stolicy Kultury Wrocław 2016 w latach 2012-2013. Twórca Fundacji „Pogranicze” i Ośrodka „Pogranicze – sztuk, kultur, narodów” w Sejnach. Redaktor naczelny pisma „Krasnogruda” i szef wydawnictwa Pogranicze, w którym redaguje m.in. serie „Meridian” oraz „Sąsiedzi”.
Inicjator programów dialogu międzykulturowego w Europie Środkowej, na Bałkanach, Kaukazie, Azji Środkowej i innych pograniczach świata. Ukończył filologię polską na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. W latach 1978-1983 pracował jako aktor i instruktor Stowarzyszenia Teatralnego Gardzienice. Prowadzi zainicjowaną przez siebie podczas wojen w byłej Jugosławii latającą kawiarnię literacką Café Europa, której spotkania, łączące czytania poezji z muzyką i dyskusją, odbyły się dotychczas m.in. w Sarajewie, Bukareszcie, Amsterdamie, Sztokholmie, Warszawie, Barcelonie i Nowym Jorku. Jako członek rady do spraw kultury współpracował przez szereg lat z Instytutem Społeczeństwa Otwartego w Budapeszcie. Laureat stypendium dla innowatorów społecznych i członek Stowarzyszenia Ashoka. Przewodniczący kapituły Nagrody im. Ireny Sendlerowej. Laureat Medalu św. Jerzego, nagród A. Gieysztora i J. Giedroycia, nagrody Forum Ekonomicznego w Krynicy „Nowa Kultura Nowej Europy”.
ANDRZEJ JAGODZIŃSKI
(niegłosujący Sekretarz Jury)
Absolwent filologii czeskiej i słowackiej, tłumacz, publicysta, redaktor. Był dziennikarzem czechosłowackiej sekcji Radia Wolna Europa, korespondentem „Gazety Wyborczej” w Pradze i Bratysławie, dyrektorem Instytutu Polskiego w Pradze i tamtejszym radcą kulturalnym Ambasady RP, dyrektorem Międzynarodowego Funduszu Wyszehradzkiego, dyrektorem Festiwalu Wyszehradzkiego, ekspertem ds. ekspansji mBanku na rynek czeski i słowacki, redaktorem „Literatury na Świecie”. W 2009 roku został laureatem Literackiej Nagrody Europy Środkowej Angelus w 2011 roku został uhonorowany czeską Nagrodą Jirzego Theinera. Pełnił funkcję dyrektora Instytutu Polskiego w Bratysławie. Tłumaczył m.in. Havla, Kunderę, Skvoreckiego i Hrabala.
Na pytanie o dobry przekład odpowiada: „Dobry przekład to taki, który czytam i nie mam ochoty sięgnąć do oryginału, nic w nim nie zgrzyta.” (dwutygodnik.com)
CEZARY ŁASICZKA
Dziennikarz Radia TOK FM. Laureat nagrody „Popularyzator Nauki” (2010) organizowanej przez Polską Agencję Prasową oraz Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Od Polskiej Izby Książki otrzymał nagrodę „PIK-owy Laur” (2011) za promowanie książek i czytelnictwa w mediach elektronicznych. Znalazł się pośród finalistów Konkursu Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej (2013). W roku 2015 otrzymał wyróżnienie specjalne Prezesa Izby Architektów RP za cykl audycji radiowych poruszających temat roli architekta w kreowaniu przestrzeni. W cotygodniowej audycji Poetycki Piątek, którą prowadzi na antenie Radia TOK FM, prezentuje poezje autorek i autorów z całego świata.
STANISŁAW ROSIEK
Pisarz, historyk literatury, eseista i wydawca. Urodził się w 1953 roku w Gdańsku. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Był członkiem redakcji „Litterariów”, „Punktu” i „Podpunktu”, a także rocznika „Punkt po Punkcie”. Współredagował z Marią Janion trzy tomy z serii Transgresje (Galernicy wrażliwości, 1981; Osoby, 1984; Maski, 1986).
Razem ze Stefanem Chwinem napisał książkę Bez autorytetu (1981), za którą w 1983 roku otrzymali nagrodę Fundacji im. Kościelskich. W latach 90. zajmował się kultem pośmiertnym Adama Mickiewicza (Zwłoki Mickiewicza. Próba nekrografii poety, 1997) oraz twórczością kilku pisarzy XX-wiecznych (Peiper, Schulz, Białoszewski). Jest współautorem Słownika schulzowskiego (2002) oraz cyklu pięciu podręczników do nauki języka polskiego w szkołach średnich. W 2002 opublikował antologię Wymiary śmierci. Jesienią 2008 roku ukazała się jego książka, pt. [nienapisane], a w 2010 Władza słowa.
ANDA ROTTENBERG
Historyk i krytyk sztuki, kuratorka wystaw zbiorowych i indywidualnych prezentujących polską sztukę współczesną. Współautorka scenariusza filmu fabularnego Bluszcz (reż. Hanka Włodarczyk) oraz autorka kompendium wiedzy o polskiej sztuce powojennej Sztuka w Polsce 1945-2005 (2005). Jej teksty krytyczne o sztuce ukazały się w 2009 roku pod tytułem Przeciąg. Autorka nominowanej do wielu nagród autobiografii Proszę bardzo (2009).
Sztuka, którą promuje, budzi wiele kontrowersji. Ona sama przyznaje: „Porywam się na rzeczy, które przekraczają wyobraźnię wielu osób, niemających przygotowania do odbioru sztuki współczesnej. Ciekawiły mnie i nadal ciekawią problemy poruszane przez twórców niekonwencjonalnych, wykraczających poza uznane społecznie kanony – a to zawsze najpierw budzi sprzeciw, dopiero potem się upowszechnia i wchodzi do podręczników.” („Elle”)
fot. Aleksander Pawlikowski
MICHAŁ RUSINEK
Pisarz, literaturoznawca, tłumacz. Pracuje w Katedrze Teorii Komunikacji na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie prowadzi zajęcia z retoryki, teorii pisania i creative writing. Autor wielu publikacji poświęconych językowi i retoryce. Bywa tłumaczem z języka angielskiego i pisuje felietony o języku polityki.
fot. Edyta Dufaj
BEATA STASIŃSKA
Wydawczyni, redaktorka, współzałożycielka i przez lata redaktorka naczelna wydawnictwa W.A.B. Ukończyła polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, z którym również teraz jest związana – wykłada na studiach podyplomowych Polityka Wydawnicza i Księgarstwo UW.
O swojej pracy mówi: „Wydawca (…) zakochuje w cudzych talentach, tu nie ma miejsca na narcyzm. Jest w tej pracy rodzaj idealizmu czy nawet naiwności, dzięki którym rzeczy niemożliwe stają się możliwe. Trzeba lubić ludzi, którzy piszą, szanować ich za talent, bo to rzadki dar.” („Elle”)
Beata Stasińska została odznaczona przez rząd francuski Narodowym Orderem Kawalera Zasługi i wyróżniona odznaką Zasłużony Działacz Kultury. Tygodnik „Polityka” przyznał jej tytuł Kreatora Kultury (2002), uhonorowana została również medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis (2008). Należy do Rady Programowej Kongresu Kobiet, nieformalnego ruchu społecznego Obywatele Kultury i Polskiego PEN-Clubu i Rady Funduszu Mediów.
Fot. Filip Miller
OLGA TOKARCZUK
Psycholog, pisarka, poetka, eseistka, autorka scenariuszy. Laureatka literackiej Nagrody Nobla. Urodziła się w 1962 roku w Sulechowie. Ukończyła psychologię na Uniwersytecie Warszawskim, lecz poświęciła się literaturze.
Jej powieści przetłumaczono na wiele języków, m.in. angielski, francuski, niemiecki, hiszpański, włoski, szwedzki, duński, bułgarski, serbski, chorwacki, rosyjski, czeski, ukraiński, turecki, a także chiński, japoński i hindi. Niektóre utwory doczekały się inscenizacji oraz adaptacji filmowych.
Dla Tokarczuk pisarstwo jest czymś bardzo osobistym. „To by było za duże zadanie – pomagać światu. Za ambitne. Pisanie, opowiadanie, porządkuje przede wszystkim mnie samą, moje własne doświadczenie.” Rolą pisarza jest „dojrzeć w chaosie jakąś nić sensu. Być może wszelki sens nie może być czymś danym z zewnątrz, nie może być żadnym porządkiem obiektywnym, nadawanie sensu staje się wtedy jego tworzeniem. Samo postrzeganie jest już tworzeniem porządku.” (merlin.pl)
fot. Krzysztof Dubiel dla Instytutu Książki
