Dimitrie
Lui dimitrie îi este frică să adoarmă şi adoarme
cu maşina de scris lângă el
cu o foaie albă băgată-n maşina de scris
cu literele d şi c ridicate în aer
dimitrie o pune alături „ca pe o femeie goală”
aerul rece îl înconjoară
umbrele se ridică prin cameră
ca nişte suluri de zăpadă
el adoarme îmbrăţişat cu maşina de scris
cu clapele care îi îmbrăţişează
burta şi pieptul
cu banda neagră care îi flutură
la gât ca un fular
maşina de scris sub plapumă
lipită de dimitrie
şi foaia albă
pe care o găseşte pe jos
dimitrie o ia o ridică şi-o flutură prin aer
şi bate în gol minute în şir nesfârşite
Dymitr
Dymitr boi się zasnąć i zasypia
z maszyną do pisania
z czystą kartką w maszynie do pisania
z literami d oraz c zawieszonymi w powietrzu
dymitr kładzie ją obok „niczym nagą kobietę”
owiewa go zimne powietrze
cienie w pokoju rosną
jak śnieżne bałwany
zasypia w objęciach maszyny do pisania
której klawisze przytulają się do jego
brzucha i piersi
której czarna taśma owija mu
się wokół szyi niczym szal
maszyna do pisania pod poduszką
klejąca się do dymitra
i czysta kartka
którą znajduje na ziemi
dymitr bierze ją potrząsa nią w powietrzu
bije w próżnię minuta po minucie w nieskończoność