Anna Adamowicz (ur. 1993) – diagnostka laboratoryjna, poetka, autorka tomów: „Wątpia” (2016), „Animalia” (2019), „Nebula” (2020) oraz „zmyśl[ ]zmysł” (2021; jako Laura Osińska). Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii Poezja i dwukrotnie do nagrody kulturalnej Gazety Wyborczej WARTO. Laureatka Nagrody Poetyckiej im. Wisławy Szymborskiej. Jej wiersze tłumaczone były na angielski, czeski, irlandzki, rosyjski, słoweński, ukraiński, węgierski. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Goście

Souzan Ali

Kacper Bartczak – poeta, tłumacz poezji, autor książek eseistycznych o teorii literatury. Jego „Świat nie scalony” (Biuro Literackie, 2009) otrzymał nagrodę „Literatury na Świecie”. Zbiór „Wiersze organiczne” (DL Łódź) był nominowany do nagród literackich Silesius i Gdynia. W roku 2019 wydał zbiór esejów „Materia i autokreacja: dociekania w poetyce wielościowej” (słowo/obraz terytoria). Jego najnowszy tom poetycki nosi tytuł „Widoki wymazy” (Biuro Literackie). Przekładał wybory wierszy Rae Armantrout, Charlesa Bernsteina, Petera Gizzi. Dwukrotny stypendysta Fulbrighta. Stypendysta Fundacji im. T. Kościuszki. Juror Górnośląskiej Literackiej Juliusz (2016-2018) i Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima (od 2021). Wykłada literaturę amerykańską na Uniwersytecie Łódzkim.

Fot. Biuro Literackie / Grzegorz Wołoszyn

Miłosz Biedrzycki – autor książek poetyckich w języku polskim, tłumacz poezji z języka słoweńskiego i angielskiego. Ostatnio opublikował przekład tomu Błękitna wieża Tomaža Šalamuna (wydawnictwo Convivo, 2019; wspólnie z Rafałem Wawrzyńczykiem).

Wojtek Blecharz (ur. 1981) – kompozytor i oboista. Absolwent Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie (2005); w 2015 otrzymał doktorat z dziedziny kompozycji na wydziale muzycznym Uniwersytetu Kalifornijskiego w San Diego, specjalizującym się w tworzeniu i wykonawstwie muzyki współczesnej. Od 2012 kuratoruje festiwal muzyczny Instalakcje przy Nowym Teatrze w Warszawie. Autor pięciu utworów operowych – trzy z nich wystawione zostały w jego reżyserii. Laureat licznych nagród, m.in. nagrody-stypendium za „doskonałość w kompozycji” podczas 46. Wakacyjnych Kursów Nowej Muzyki w Darmstadcie (2012), nagrody za muzykę do najlepszego wystawienia sztuki współczesnej za spektakl „Schubert. Romantyczna kompozycja na 12 wykonawców i kwartet smyczkowy” w reżyserii Magdy Szpecht (2016), zwycięzca konkursu kompozytorskiego Impuls w Austrii (2013). W 2017 otrzymał Stypendium Fundacji Siemensa na skomponowanie utworu „other states_horizon” dla 16 wykonawców i na 16 głośników bezprzewodowych dla Collegium Novum z Zurychu. W 2019 odbył rezydencję w prestiżowej Civitella Ranieri Foundation we Włoszech oraz otrzymał nagrodę Progetto Positano za całokształt twórczości od berlińskiego zespołu ensemble mosaik. Ostatnio komponował utwory dla Orkiestry Zakazanego Miasta w Pekinie, International Contemporary Ensemble ICE z Nowego Jorku, Musiques Nouvelles z Brukseli, KNM Ensemble z Berlina, dla zespołów Kwadrofonik, Klangforum Wien, Royal String Quartet, Flute O’Clock, LutosAir i innych. Jego muzyka prezentowana jest na przeglądach i festiwalach na całym świecie. 

Fot. Civitella Ranieri

Iryna Ciłyk (ur. 1982 w Kijowie) – ukraińska reżyserka, pisarka i scenarzystka. Jej dokument „Ziemia jest niebieska jak pomarańcza” zdobył szereg wyróżnień na całym świecie, w tym nagrodę za reżyserię na Sundance Film Festival w 2020 roku. Ciłyk jest autorką ośmiu książek – poetyckich, prozatorskich oraz książki dla dzieci. W czasie wojny rosyjsko-ukraińskiej w strefie działań wojennych w Donbasie Iryna brała udział w szeregu działań artystycznych, literackich i społecznych, a jej ostatnie wiersze i filmy odzwierciedlają to doświadczenie. W tej chwili Iryna z synem przenieśli się z Kijowa do bezpieczniejszego Lwowa.

Fot. Tamara Wyrzykowska

Dorota Dobrew (ur. 1959) – absolwentka bohemistyki, tłumaczka literatury czeskiej i bułgarskiej. Przetłumaczyła z czeskiego ponad trzydzieści książek i publikacji, w tym poetów klasycznych – Vitezslava Nezvala, Jaroslava Seiferta, Jana Zahradniczka; twórców undergroundu – Petra Placaka, Ivana Martina Jirousa, Egona Bondego, a także poetów współczesnych – Petra Hruszkę, Petra Borkovca lub Jaromira Typlta. Dzięki jej tłumaczeniom polscy czytelnicy poznali m.in. utwory Antonina Bajaja, Emila Hakla, Jirzego Hajiczka, Tomasza Zmeszkala. Przekłada także literaturę dla dzieci. Laureatka nagrody „Literatury na Świecie” (2008) za przekład Straszydeł na co dzień Karla Michala. W 2021 roku uhonorowana prestiżową nagrodą Premia Bohemica dla zagranicznego bohemisty lub tłumacza języka czeskiego.

Michał Domagalski – autor tomów poetyckich „Poza sezonem” (nominacja do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius oraz do Nagrody im. Kazimiery Iłłakowiczówny) oraz „za lasem/”. Publikował m. in. w „Przekroju”, „Odrze”, „Wyspie”, „Kontencie”, „Stonerze polskim”, „Afroncie”, „biBLiotece”. Jego twórczość można znaleźć w różnych antologiach (np. „Odwrócona strefa”, „Przewodnik po zaminowanym terenie 2”). Publicysta (ostatnio głównie dla TrueStory). Jeden z redaktorów czternastodniówki literackiej „Wakacje od istnienia?”.

Fot. Łukasz Dziadura

Cezary Domarus (ur. 1966) – autor kilku książek poetyckich: „Wiersze po/lity/tyli/czne” (2005), „Zwrotki” (2012), „cargo, fracht” (2016), „Trax” (2020), „Szybka książka o niczym takim” (2021). Opublikował również zbiór tekstów pt. „Podania. O doświadczaniu języka” (2013). Nominowany do Nagrody Poetyckiej Silesius (2017) oraz do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii poezja (2017, 2021). Debiutował w 1992 roku w miesięczniku „Fantastyka” opowiadaniem SF. Mieszka w Warszawie.

Anja Zag Golob (ur. 1976) – poetka, tłumaczka, publicystka oraz współzałożycielka i redaktorka naczelna wydawnictwa VigeVageKnjige specjalizującego się w wydawaniu komiksów i powieści graficznych. Regularnie publikuje w słoweńskim dzienniku „Večer” oraz współtworzy program „Studio City” emitowany w telewizji publicznej. Okazjonalnie pracuje również jako dramaturżka spektakli teatralnych i tanecznych. Dotychczas opublikowała cztery książki poetyckie w języku słoweńskim i jedną w języku niemieckim (we współpracy z Nikolaiem Vogelem). Jej wiersze były tłumaczone na język angielski, bułgarski, czeski, francuski, hiszpański, macedoński, niemiecki, polski, retoromański i serbski. Golob jest dwukrotną laureatką centralnej słoweńskiej nagrody poetyckiej im. Simona Jenki, otrzymała również nagrodę Stowarzyszenia Słoweńskich Krytyków Literackich. Studiowała filozofię i komparatystykę na Uniwersytecie Lublańskim. Mieszka i pracuje w Lublanie i w Brukseli.

Fot. Zan Koprivnik

Marlena Gruda– tłumaczka, literaturoznawczyni, pracuje w Instytucie Filologii Słowiańskiej UJ. Przełożyła z języka słoweńskiego m.in. wiersze Milana Deklevy, powieści Evalda Flisara, Mihy Mazziniego, Jasmina B. Freliha.

Dorota Horodyska – tłumaczka, eseistka, członkini Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Tłumaczyła najbardziej znanych autorów albańskich. Laureatka nagrody Srebrne Pióro (2002), przyznawanej przez albańskie Ministerstwo Kultury za najlepszy przekład prozy na język obcy oraz nagrody „Literatury na Świecie” (2012) za najlepszy przekład poezji. Mieszka w Warszawie.

Petr Hruška (ur. 1964) – czeski poeta, scenarzysta, historyk i teoretyk literatury. Z wykształcenia także inżynier. Mieszka w Ostrawie, pracuje w Czeskiej Akademii Nauk oraz jako wykładowca uniwersytecki. Jest autorem kilku zbiorów poezji. Za tomik Darmata (2012) otrzymał Nagrodę Państwową w dziedzinie literatury. Jest też laureatem kilku innych prestiżowych nagród, m.in. Nagrody im. Jana Skácela i Dresdener Lyrikpreis. Autor dwóch monografii: Někde tady. Český básnik Karel Šiktanc [Gdzieś tutaj. Czeski poeta Karel Šiktanc; 2010] i Daleko do ničeho. Básník Ivan Wernisch [Daleko do niczego. Poeta Ivan Wernisch; 2019]. Pisze również krótkie prozy, eseje i szkice literackie. Jego utwory zostały przetłumaczone na wiele języków. Instytut Mikołowski wydał dwa tomiki poetyckie Petra Hruški w przekładzie Franciszka Nastulczyka: Mieszkalne niepokoje (2011) i Darmaty (2017).

 

Weronika Janeczko – redaktorka naczelna kwartalnika poetycko-krytycznoliterackiego „KONTENT” i prezeska fundacji o tej samej nazwie. Interesuje ją przede wszystkim poezja najnowsza oraz krytyka towarzysząca. Publikowała m.in. w „Odrze”, “biBLiotece”, “Wakacie”, „Małym Formacie” i „Wizjach”. Z zawodu jest psycholożką i psychoterapeutką. Doktoryzuje się w ramach programu CogNeS UJ. Mieszka w Warszawie.

Jerzy Jarniewicz – krytyk literacki, poeta, tłumacz. Autor piętnastu książek krytycznoliterackich i eseistycznych, m.in. „Tłumacz między innymi” (2018, nominacja do Nagrody Nike) i „Bunt wizjonerów” (2019). Opublikował dwanaście zbiorów wierszy, ostatnio „Puste noce” (2017), za które otrzymał Nagrodę Poetycką Silesius dla najlepszej książki roku, oraz „Mondo cane” (2021). Tłumaczył Jamesa Joyce’a, Philipa Rotha, Raymonda Carvera, Ursulę Le Guin, Johna Banville’a i wielu innych pisarzy języka angielskiego. Opracował także antologie: „Sześć poetek irlandzkich” (2012), „Poetki z Wysp” (2015, z Magdą Heydel) i „100 wierszy wypisanych z języka angielskiego” (2018). Mieszka w Łodzi.

Radosław Jurczak (ur. 1995) – poeta. Laureat XXI OKP im. Jacka Bierezina (2015). Autor tomów „Pamięć zewnętrzna” (2016; Silesius za debiut) i „Zakłady holenderskie” (2020; nominacje do Gdyni i Silesiusa, Nagroda Literacka m.st. Warszawy). Studiuje filozofię i matematykę, pracuje jako inżynier uczenia maszynowego. Łomianczanin.

Fot. Wieńczysław Dębiński

Aneta Kamińska (ur. 1976) – poetka i tłumaczka poezji ukraińskiej. Urodziła się w Szczebrzeszynie, pochodzi z Zamościa, mieszka w Warszawie. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim, pracuje jako metodyczka i lektorka języka polskiego dla cudzoziemców. Autorka tomów poetyckich: Wiersze zdyszane (2000), zapisz zmiany (2004), czary i mary (hipertekst) (2007), autoportret z martwą naturą, ostatnie wiersze nazara honczara napisane przez anetę kamińską (2018, nominacja do Nagrody Nike 2019) oraz więzy krwi (2018). Wydała wybory przekładów wierszy: Nazara Honczara Gdybym (2007; przekład wspólnie z Andrijem Porytką), Hałyny Tkaczuk Ja ta inszi krasuni/ Ja i inne piękności (2011), Chrystii Wenhryniuk Dowhi oczi/ Długie oczy (2013), Borysa Humeniuka Wiersze z wojny (2016), Lubow Jakymczuk Morele Donbasu (2018), Julii Stachiwskiej Wszystkie możliwe rzeczy (2019; Nagroda „Literatury na Świecie” za przekład), Wasyla Hołoborodki Tęcza na murze (2020) oraz prozę poetycką Olafa Clemensena Lato ATO (2020), a także trzy autorskie antologie: Cząstki pomarańczy. Nowa poezja ukraińska (2011), 30 wierszy zza granicy. Młoda poezja ukraińska (2012) oraz Wschód – Zachód. Wiersze z Ukrainy i dla Ukrainy (2014). Współtłumaczka antologii: Portret kobiecy w odwróconej perspektywie. 12 poetek z Czech, Słowenii i Ukrainy (2013), Komiks wierszem po ukraińsku (2015) oraz Listy z Ukrainy (2016). Współtworzy Wspólny Pokój – seminarium poświęcone twórczości literackiej kobiet. Współpracuje stale z Babińcem Literackim, gdzie zamieszcza przekłady wierszy poetek ukraińskich. Należy do Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury i ukraińskiego PEN Clubu. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (projekty – przygotowanie antologii poezji ukraińskiej).

Eka Kevanishvili (ur. 1979 w Tbilisi) – gruzińska reporterka i dziennikarka śledcza zajmująca się przede wszystkim polityką, sprawami społecznymi, prawami człowieka, problemami mniejszości. Jest autorką pięciu tomów poezji, zbioru opowiadań oraz zbioru esejów i wywiadów. Wszystkie jej książki poetyckie zdobyły nominacje do nagrody SABA, najważniejszego gruzińskiego wyróżnienia literackiego, a w 2014 roku SABĘ przyznano jej za zbiór poezji „Sprzedaż domu”. Uczestniczyła w licznych festiwalach poezji w Europie, a jej wiersze tłumaczone były na kilkanaście języków.

Magdalena Kicińska – redaktorka naczelna „Pisma. Magazynu Opinii”, reporterka, poetka; publikuje m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Polityce”, „Tygodniku Powszechnym”. Absolwentka i wykładowczyni Polskiej Szkoły Reportażu. Laureatka Grand Press 2017 w kategorii wywiad. Nominowana do Nagrody im. Teresy Torańskiej i Mediatorów 2016. Autorka książki „Pani Stefa” (Czarne, 2015), za którą otrzymała Nagrodę Literacką Miasta Stołecznego Warszawy 2016 oraz Poznańską Nagrodę Literacką – Stypendium im. Stanisława Barańczaka 2016 dla młodego twórcy; książkę nominowano także do Nagrody Gryfia i Nagrody Conrada. Współautorka (z Marcinem Dziedzicem) książki „Teraz ’43. Losy” (Wielka Litera, 2018). W 2018 roku ukazał się zbiór reportaży „Przecież ich nie zostawię” (Czarne), którego była współautorką i współredaktorką. W 2021 roku, wraz z Agnieszką Jucewicz, wydała „Dom w butelce” (Agora). W lutym 2019 ukazały się „Środki transportu” (Wydawnictwo Literackie) – jej poetycki debiut. Od 2020 roku prowadzi jedyny stały podcast poświęcony poezji, „Wiersz na poniedziałek”.

Marianna Kijanowska (ur. 1973) – poetka, tłumaczka, autorka szkiców literackich i prozy artystycznej. Należy do pokolenia, które twórczość literacką podjęło w latach 90., w ponownie niepodległej Ukrainie. We Lwowie aktywnie działała w powstałym w 1996 roku Stowarzyszeniu Pisarzy Ukrainy, należy również do Ukraińskiego PEN Clubu. W 2003 roku przebywała w Warszawie jako stypendystka programu GAUDE POLONIA, uczestniczyła w festiwalach literackich i akcjach artystycznych w Polsce. Zabłysła jako tłumaczka wirtuozerskimi przekładami wierszy dla dzieci Tuwima i znakomitymi, nowatorskimi translacjami Leśmiana. Oprócz licznych publikacji prasowych – w tym stałej rubryki Nowa Literatura Polska w gazecie „Kurjer Krywbasu” – ogłosiła drukiem osobne tomy przekładów z polskich poetów współczesnych (m.in. Eugeniusza Tkaczyszyna-Dyckiego i Adama Wiedemanna). Jej dzieło translatorskie wieńczy – bagatela – przekład Dziadów Mickiewicza. Sama wydała dotąd dwanaście tomów poezji (w tym tom wierszy zebranych). Ostatni, Babi Jar. Na głosy (2017),  w lutym 2020 roku przyniósł autorce Nagrodę im. Tarasa Szewczenki, najwyższą Nagrodę Państwową Ukrainy.

Jakub Kornhauser – poeta, eseista, tłumacz, literaturoznawca, adiunkt w Instytucie Filologii Romańskiej i Ośrodku Badań nad Awangardą Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor sześciu tomów wierszy (za „Drożdżownię” otrzymał Nagrodę im. Wisławy Szymborskiej 2016), dwóch książek z esejami („Premie górskie najwyższej kategorii” uhonorowano Nagrodą Znaczenia 2021), przekładów z francuskiego, rumuńskiego i serbskiego (m.in. Henriego Michaux, Gherasima Luki, Gellu Nauma czy Miroljuba Todorovicia; za przekład tomu „Fałszywy Dymitr” nominowany wraz z Joanną Kornaś-Warwas do nagrody Europejski Poeta Wolności 2018). Autor bądź redaktor kilkunastu monografii naukowych poświęconych awangardom europejskim. Redaktor serii wydawniczych i czasopism naukowych. Mieszka w Krakowie.

Zofia Król – redaktorka naczelna i redaktorka działu literatury magazynu o kulturze „Dwutygodnik”. Publikowała także w „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym” i „Piśmie”. Krytyczka i historyczka literatury, doktor filozofii. Autorka książki „Powrót do świata. Dzieje uwagi w filozofii i literaturze XX wieku” (2013). Jurorka Nagrody im. Witolda Gombrowicza oraz Nagrody Conrada.

(fot. Anna Rezulak/Nagroda Literacka Gdynia)

Luljeta Lleshanaku (ur. 1968) – poetka, dziennikarka, tłumaczka, autorka scenariuszy. Ukończyła filologię albańską na Uniwersytecie w Tiranie. Od 1994 roku opublikowała osiem tomików wierszy w języku albańskim. Jej twórczość publikowana była w Austrii, Chorwacji, Francji, Hiszpanii, Polsce, Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Włoszech. W ramach drugiej edycji EPW w 2011 roku ukazał się w Polsce jej zbiór Dzieci natury [Femijët e natyrës; tłum. Dorota Horodyska]. Lleshanaku jest laureatką kilku nagród literackich, m.in.: Crystal Vilenice (2009) – nagroda Międzynarodowego Festiwalu Literackiego w Słowenii; Srebrne Pióro (2000) – najwyższe albańskie wyróżnienie literackie przyznane przez Ministerstwo Kultury; Autor Roku (2013) – nagroda Targów Książki w Tiranie; albańska nagroda Kult (2013); Autor Roku: Poezja (2013) – nagroda Targów Książki w Prisztinie; PEN Albania (2016).
Luljeta Lleshanaku pełni obecnie funkcję dyrektora ds. Badań w Instytucie Badań nad Zbrodniami i Konsekwencjami Komunizmu w Tiranie. Prowadzi także wykłady w Akademii Filmu i Multimediów Marubi w Tiranie.

Artur Maćkowiak – muzyk i animator życia kulturalnego. Grywa solo, w zespołach you.Guru, 5G, Mózg Injectors oraz w przeróżnych efemerycznych projektach muzycznych. Kiedyś współtworzył Something Like Elvis, Potty Umbrella i Innercity Ensemble. Porusza się w obszarach szeroko pojętej muzyki gitarowej, okraszonej dużą dawką eksperymentu, elektroniki, ambientu i improwizacji. Ma na swoim koncie cztery płyty solowe: „Take away” (2012), „Before the angels play their trumpets” (2013), „If it’s not real” (2015), „Iconic Rapture” (2017). W 2022 roku ukazał się jego najnowszy album „Secret Carnival”.

Fot. Darek Gackowski

Honorata Martin (ur. 1984) – artystka sztuk wizualnych i performerka; zajmuje się malarstwem, rysunkiem, fotografią, tworzy wideo i performanse. Absolwentka gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Podejmowane przez nią działania artystyczne najczęściej rozgrywają się w czasie rzeczywistym. Sztuka tworzona przez Honoratę często wiąże się z przekraczaniem ograniczeń własnego ciała i społecznego tabu. Autorka m.in. akcji performatywnych „Przyjdź i weź, co chcesz” (2011), „Wyjście w Polskę” (2013), „Zadomowienie” (2015) oraz wystawy „Bóg Małpa” i współautorka książki pod tym samym tytułem. Jest laureatką Nagrody Deutsche Bank Spojrzenia 2017, nagrody Splendor Gedanensis za wybitne osiągnięcia w dziedzinie sztuki. Była nominowana do Paszportu Polityki, zwyciężyła w plebiscycie „Polacy z Werwą” w dziedzinie sztuk pięknych. Laureatka stypendiów Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Marszałka Województwa Pomorskiego.

Fot. Alina Żemojdzin

Joanna Mueller (ur. 1979) – poetka, eseistka, redaktorka. Wydała tomy poetyckie: „Somnambóle fantomowe” (2003), „Zagniazdowniki/Gniazdowniki” (2007, nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia), „Wylinki” (2010), „intima thule” (2015, nominacje do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy i do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej Silesius), „Waruj” (poemiks wraz z Joanną Łańcucką, 2019; nominacja do Silesiusa i Nagrody Szymborskiej) oraz „Hista & her sista” (2021), a także dwie książki eseistyczne: „Stratygrafie” (2010, nagroda Warszawska Premiera Literacka) i „Powlekać rosnące” (2013). Pisze również dla dzieci – jest autorką zbioru wierszy „Piraci dobrej roboty” (2017) oraz bajek kamishibai („Szkoła Czi-Tam”, „Niewidka i Zobaczysko”) i w formie multimedialnej („Hurra, cyrk!”). Współredaktorka książek: „Solistki. Antologia poezji kobiet (1989-2009)” (2009) oraz „Warkoczami. Antologia nowej poezji” (2016), członkini grupy artystyczno-feministycznej Wspólny Pokój. Mieszka w Warszawie.

Franciszek Nastulczyk (ur. 1957) –  poeta, tłumacz literatury czeskiej i słowackiej. Absolwent Instytutu Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie studiował także filozofię. Jego twórczość ukazywała się w licznych almanachach i antologiach oraz w polskiej, austriackiej, czeskiej, słowackiej i słoweńskiej prasie literackiej. Wydał jedenaście zbiorów poezji, z których ostatnie to „Gra na czas” (2017) i „Poranna nieruchomość” (2021). Autor przekładów poezji czeskiej (Petr Hruška, Pavel Řezníček) i słowackiej (Ivan Štrpka). Mieszka i pracuje jako nauczyciel w Bielsku-Białej.

Aaiún Nin – urodzona w Angoli poetka, artystka i aktywistka, podejmująca w swojej twórczości wątki dyskryminacji rasowej i płciowej, a także doświadczeń osób LGBT+. W roku 2016 emigrowała do Danii, gdzie nawiązała współpracę z artystami identyfikującymi się z kulturą queer. Swoją poezję wykonywała na żywo m.in. podczas Oslo Internasjonale Poesifestival w 2020 roku. Wystąpiła również w filmie dokumentalnym „Women of Water” wyreżyserowanym przez Patricię Bbaale Bandak w 2017 roku. Poezja Aaiún Nin czerpie z doświadczenia dzieciństwa i młodości spędzonych w tradycyjnej społeczności patriarchalnej i silnie zakorzeniona jest w kontekście postkolonialnej historii Afryki. W wierszach artystka często odwołuje się do sytuacji panującej w Angoli, m.in. poruszając problemy przemocy seksualnej wobec kobiet, fundamentalizmu religijnego, nierówności społecznych i rasizmu.
Od 2021 roku Nin jest stypendystkę Miasta Kraków w ramach sieci ICORN.

Fot. Willa Decjusza

Źródło

Goście

Joanna Orska – krytyczka, literaturoznawczyni. Pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Wrocławskiego w Zakładzie Literatury Polskiej po 1918 roku. Prowadzi zajęcia z najnowszej polskiej literatury i krytyki, a także krytycznoliterackie warsztaty na specjalności Krytyka literacka i artystyczna oraz kierunku Kultura i praktyka tekstu. Twórcze pisanie i edytorstwo. Swoje recenzje i szkice badawcze publikowała na łamach wielu polskich czasopism (m.in. „Tekstów drugich”, „FA-artu”, „Odry”, „Twórczości”, „Wielogłosu”). Jest autorką książek : Przełom awangardowy w dwudziestowiecznym modernizmie w Polsce (Kraków, 2004) i Liryczne narracje. Nowe tendencje w poezji polskiej 1989-2006 (Kraków, 2006), Republika poetów. Poetyckość i polityczność w krytycznej praktyce (Kraków, 2013).  Mieszka we Wrocławiu.

Edward Pasewicz

 

Fot. Jakub Tocki

Adam Pomorski – krytyk literacki, eseista, poeta, tłumacz literatury pięknej z języka rosyjskiego, niemieckiego, angielskiego, białoruskiego i ukraińskiego. Przekładał takich znamienitych pisarzy jak Fiodor Dostojewski, Thomas Stearns Eliot, Johann Wolfgang von Goethe, Reiner Maria Rilke. Od 2010 roku jest prezesem polskiego oddziału PEN Clubu. Pracę tłumacza zaczął w latach 70. XX wieku od literatury rosyjskiej. Jest laureatem wielu nagród, m.in. Nagrody Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich, Nagrody PEN Clubu, Nagrody Ministra Kultury. Zasiada w jury Nagrody Mediów Publicznych w dziedzinie literatury pięknej COGITO.

Jolanta Prochowicz – filozofka, feministka, aktywistka, animatorka kultury. Jest pomysłodawczynią i współorganizatorką „Demakijażu. Festiwalu Kina Kobiet”, jak również projektów „Rzeczpospolita Polka”, „W kadrze”, „Let’s Start the Revolution”. Autorka książki „Uniwersytet. Humanistyka. Filozofia. Problematyka kształcenia akademickiego w ujęciu Marthy Nussbaum i Alasdaira MacIntyre’a” (2015), redaktorka książki „Dialogi filozoficzno-literackie” (2015) oraz „Poetki na czasy zarazy” (wraz z Bartoszem Wójcikiem). Publikowała m.in. w „Gazecie Wyborczej”, Miesięczniku „Znak” oraz „Magazynie Szum”. Założycielka Fundacji Camera Femina wspierającej udział kobiet w życiu kulturalnym, artystycznym i publicznym.

Fot. Helene Ganjalyan

Agata Puwalska – poetka. Debiutowała tomem „haka!”, wydanym przez Biuro Literackie w 2021 roku. Jej poemat „luizy nie ma [w ogrodzie]” został nagrodzony I miejscem na XXVIII Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim im. K. K. Baczyńskiego. Laureatka XIV edycji Połowu oraz Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO.
Bierze udział w spotkaniach Krakowskiej Szkoły Poezji. Mieszka w Węgrzcach pod Krakowem.
W lipcu tego roku, w wydawnictwie KONTENT ukaże się jej druga książka poetycka zatytułowana „PARANOIA BEBOP”.

Fot. Paweł Harlender

Bartosz Sadulski – autor trzech tomów wierszy oraz powieści „Rzeszot”. Sekretarz redakcji kwartalnika „Herito”. Stypendysta programu „Młoda Polska” w kategorii literatura w roku 2019. Stale współpracuje z portalem „Dwutygodnik”. Mieszka w Nowej Hucie.

Fot. Klaudyna Schubert

 

 

Zuzanna Sala – doktorantka Szkoły Doktorskiej Nauk Humanistycznych Uniwersytetu Jagiellońskiego w ramach programu literaturoznawstwo. Wiceredaktorka naczelna kwartalnika literackiego „KONTENT”, kieruje wydawnictwem poetyckim o tej samej nazwie. Publikowała teksty krytyczne m.in. w „Czasie Kultury”, „Odrze”, „Nowej Dekadzie Krakowskiej”, „biBLiotece”, „ArtPapierze” czy „Wakacie”. Pochodzi z Bierutowa.

Fot. Ars Sileasia Cameralis

Goście

Patrycja Sikora

Dominik Strycharski (ur. 1975) – kompozytor, flecista, wokalista, improwizator, performer, nauczyciel i publicysta. Gra i komponuje współczesny jazz w wielu odsłonach, muzykę współczesną, elektroniczną, posthiphop, noise, a także różne odmiany muzyki improwizowanej. Nagrał ponad 30 albumów w bardzo różnych składach. Skomponował muzykę do ponad 90 spektakli i projektów teatralnych. Stworzył muzykę do filmów „Symfonia Fabryki Ursus” (reż. Jaśmina Wójcik) i „Jeszcze zdążę” (reż. Aleksandra Kutz). Jest współzałożycielem teatru Bretoncaffe, na stałe współpracuje z Teatrem Akt. Od roku 1998 tworzy (jako kompozytor i wykonawca) wielowymiarowy projekt solowy Doministry. Jest twórcą jedynego na świecie dziennika dźwiękowego, którego kolekcja obejmuje dziś prawie 500 utworów. http://www.doministry.blogspot.com 

Dareen Tatour – palestyńska poetka, dramatopisarka, fotografka oraz działaczka polityczna i feministyczna. Ukończyła studia inżynierskie, programistyczne, medialne i reżyserię filmową. Poprzez swoje teksty i zdjęcia Tatour stara się uwydatnić niesprawiedliwość, z jaką spotykają się Palestyńczycy, a w szczególności zachęcić palestyńskie kobiety do opowiadania o swoich doświadczeniach w obliczu nadużyć i naruszeń praw człowieka i przezwyciężania ich.

Katarzyna Trzeciak – krytyczka i badaczka literatury, doktor literaturoznawstwa. Adiunktka w Katedrze Krytyki Współczesnej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się nowoczesnymi i ponowoczesnymi estetykami, związkami literatury i sztuk przestrzennych, teoriami krytycznymi XX i XXI wieku oraz materialistycznie zorientowanymi badaniami sztuki i kultury. Autorka m.in. monografii „Posągi i utopie. Rzeźba jako metafora nowoczesnej formy artystycznej, podmiotowości i politycznej wspólnoty” oraz tekstów poświęconych relacjom rzeźby i literatury. Współredaktorka podcastu krytycznoliterackiego „Book’s not dead”.

Karol Tymiński – działający na scenie międzynarodowej choreograf i performer rezydujący w Berlinie. Poza Polską miał okazję pracować na scenach w Wiedniu, Nowym Jorku, Reykjaviku, Singapurze, Sydney, Tokio, Paryżu, Zagrzebiu, Stambule, Berlinie i wielu innych. Jego sceniczne prace odchodzą od formalnego podejścia do tańca na rzecz eksploracji anatomii ludzkiego ciała, które staje się zarówno tematem, jak i źródłem ruchu. Jego brutalistyczny taniec, którego nazwę Tymiński zapożycza od stylu architektonicznego, oscyluje pomiędzy pracą fizyczną a rytuałem. Ciało, prezentowane przez Tymińskiego raczej jako materia niż w pełni ukształtowana jednostka, jest próbą odarcia performera z kulturowo narzuconych schematów, poszukiwaniem nieskończonej ilości form jaką podmiot może przybrać. Obecnie Tymiński rozwija pojęcie między-materialnej erotyki, którą rozumie jako artystyczny środek podważający normatywizujące wytyczne społecznego obcowania.

Fot. Katarzyna Szugajew