Délosz
Mint az aranyér, lógnak ki fájón
a szavak. A szülés halogatása,
a félelem, a megduzzadt
mellek, a gyűrött bőr, a méhből
potyogó, kiszáradt vérrögök. Két,
tenyérben elférő gyerekfej, rajtuk
egy márványszobor-töredék
alig látszódó, pirosas bevonata.
Létó csapzott haja a tengerbe
ér. A vízben hajóroncs, egy
halott megdermedt keze. A
strandon hatalmas reklámfotók.
Delos
Słowa wyzierają z bólem,
jak hemoroidy. Długotrwały
strach, nabrzmiałe piersi,
spierzchnięta skóra, z macicy
wypadają skrzepy krwi. Dwie
dziecięce główki, które mieszczą się w dłoni,
na nich ledwie widoczna czerwonawa powłoka,
jak na odłamku marmurowego posągu.
Rozpuszczone włosy Leto kołyszą się
na wodzie. W głębinie wrak statku, sztywna
ręka jakiegoś trupa. Na plaży
wielkie bilbordy.