Parisz rendelőjében
Puha mohaszőnyeg az istennők feneke alatt.
Oldalt, a paraván mögött szerényen meghúzódva
egy-egy rabszolganő, frissítőkendők és lepel.
Héra már beletörődött. Aphrodité még élvezte is.
Csak Athénét öntötte el a pír.
Parisz, mint egy orvos, kesztyűs kézzel
kotort az asszonyokban.
Az egyik még szűz volt.
„Vetkőzzön le! A bugyiját is!
A lábait rakja fel ebbe a karikába!”
Aztán Oinónét kérdezi:
„Áfás számlát tudunk mi adni görögöknek?”
Arcán kaján mosoly:
„Eredmény két hét múlva lesz.
A nővérkénél érdeklődjenek!”
W poczekalni Parysa
Pod pośladkami bogiń miękkie jak mech dywany.
Za parawanem kryje się kilka skromnych służebnic,
pod ręką prześcieradła i świeże chusteczki.
Hera już się poddała. Afrodyta nawet zaznała
rozkoszy. Tylko Atena oblała się rumieńcem.
Parys, niczym doktor, dłonią w rękawiczce
gmera we wnętrzach kobiet.
Jedna z nich była dziewicą.
„Proszę się rozebrać! Majtki też!
Nogi na podpórki!”
Potem pyta Ojnone:
„Czy Grekom też się wystawia faktury VAT?”.
I na koniec ze złośliwym uśmiechem:
„Wyniki za dwa tygodnie.
Dowiadywać się u pielęgniarki!”