Pistorasiassa on kaksi reikää. Haluan kaksi miestä, uran ja lapset.
Sekä kinkkua että kalkkunaa, sekä jouluna että uutena vuotena, sekä
sukulaisten että ystävien parissa. Haarukalla ja sormin. Kaksi reikää.
Ei ole mitään keskellä, ei ole yhtä silmää, silmiä on kaksi. Solut jakautuvat
kahtia, ihminen jakautuu. Aivojen puoliskot ja sydämen kammiot,
havahtuminen olemassaoloon jakautuu kahdeksi. Tyytyväisyys,
tyytymättömyys, toonika, dominantti. Jo kohta ilo, suru, vihan myrkkykoiso
ja punainen kirsikka, huulilla eroottinen korkki.
Kaksi miestä, kaksi, neljä, kahdeksan poikasta. Harva on lapsiaan
katunut. Haluan televisioon, päästäkää minut studioon, katsokaa minua.
Ihminen jakautuu, aivot, sydän. Alaspäin, ylöspäin. Tämä on systeemi,
kierrän ovelta ovelle: kaksi reikää, kaksi äärettömän silmukkaa!
Voi torvet ja käytävät, tällaistako on kun hartiat rentoutuvat?
Olen koira- ja kissaihminen, housu- ja hameväkeä. Minun on helppo
puhua, minussa virtaa, meissä, itsevarmuus ja nöyryys.
W gniazdku są dwie dziurki. Chcę dwóch mężów, karierę i dzieci.
I szynkę, i indyka, i na Boże Narodzenie, i w Nowy Rok, i z rodziną,
i z przyjaciółmi. Widelcem i palcami. Dwie dziury. Nie ma nic
pośrodku, nie ma jednego oka, oczu jest dwoje. Komórki dzielą się
na dwie, człowiek się dzieli. Półkule mózgu i komory serca, budzenie
się do życia dzieli się na dwie części. Satysfakcja, niezadowolenie,
tonika, dominanta. I wkrótce radość, smutek, wilcza wiśnia nienawiści
i czerwona wiśnia, erotyczna zatyczka do ust.
Dwóch mężów, dwóch, czterech, ośmiu synów. Rzadko żałuje się
dzieci. Chcę do telewizji, wpuście mnie do studia, oglądajcie mnie.
Człowiek się dzieli, rozum, serce. Dół, góra. To jest system, krążę od
drzwi do drzwi: dwie dziury, dwie pętle nieskończoności! Cholerne
fanfary i korytarze, czy tak się odprężają ramiona? Jestem psiarą
i kociarą, noszę spodnie i spódnice. Łatwo przychodzi mi mówienie,
płynie we mnie, w nas, pewność siebie i pokora.
