Agnė Žagrakalytė
Litwa
Agnė Žagrakalytė, Litwa. tłum. Agnieszka Rembiałkowska
Właśnie:
Agnė Žagrakalytė jest szamanką, obeznaną w sztuce rzucania i odczyniania uroków. Świetnie dogaduje się z dziką naturą, nie mniej sprawnie porusza się w gąszczu tekstu. Jest zachłanna, nienasycona, śmiała, poznaje przez dotyk, przez ciało i krew. Ma ucho wyczulone na zgrzyty tektoniki, szum turbin pamięci, piski narcyzmu, trzaski wirów nicości. Poraniona odłamkami dźwięków, nie wyłącza intensywności odbioru – decyduje się na dojrzałą, niepozbawioną autoironii afirmację „na krótko danego nam świata”. Wie, że potrafi krzyczeć, więc może sobie pozwolić na szept. Niełatwo jest napisać wiersz szczęśliwy, nie popadając przy tym w czułostkowość i kicz. U tej poetki zachwyt wyraża się w metaforach napęczniałych sokiem jak młody owoc, rozgrywa się w samej tkance języka. Dlatego nie tylko wierzymy w ten zachwyt, ale również chcemy w nim uczestniczyć. Zmysłowe wiersze Žagrakalytė przekonują o realności świata, a więc wywiązują się z zadania stawianego przez Boga lub boginie tylko wybitnym artystom.
Agnė Žagrakalytė (ur. 1979 r. w Puodžiai w rejonie poswolskim) – poetka, powieściopisarka, eseistka, felietonistka. Ukończyła studia lituanistyczne na Uniwersytecie Pedagogicznym w Wilnie. Jako poetka zadebiutowała w 1996 r., wtedy też, jeszcze przed ukazaniem się jej pierwszego tomiku, otrzymała nagrodę za najlepszy debiut poetycki. Pisze eseje i felietony dla litewskich magazynów poświęconych kulturze. Jest autorką trzech tomów poetyckich: Išteku (Wychodzę za mąż, 2003), Visa tiesa apie Alisą Meler (Cała prawda o Alicji Meler, 2008), Štai (Właśnie, 2017). Opublikowała dwie powieści: opartą na faktach sagę rodzinną Eigulio duktė: byla F/117 (Córka drwala: sprawa nr F/117, 2013) oraz „komiks słowem” Klara (Klara, 2014). Przekłady jej wierszy są publikowane w antologiach „młodej poezji litewskiej”: Six Young Lithuanian Poets (wybór K. S. Keys, 2002), Artistic Cloning (2010, tłum. J. Zdanys), Coeurs ébouillantés: Nuplikytom širdim (red. N. Barriere, D. Sakalauskaitė, 2013), How the Earth Carries Us: New Lithuanian Poets (red. M. Burokas, 2015). Laureatka litewskich nagród literackich, m.in. Nagrody im. Liūnė Sutemy (1996, dla debiutującej młodzieży), Nagrody im. Jurgi Ivanauskaitė, przyznawanej za „odwagę, otwartość i swobodę wypowiedzi artystycznej“ (2014, za powieść Eigulio duktė: byla F/117), a także licznych nagród festiwalowych, m.in. festiwalu Poezijos pavasaris (Wiosna Poezji, 1998) i festiwalu Poetinis Druskininkų ruduo (Poetycka Jesień Druskiennik, 2003). Tom Štai zdobył na Litwie pierwsze miejsce w plebiscycie Książka Roku 2017 (w kategorii poezja). Twórczość Agnė Žagrakalytė była dotąd tłumaczona na języki angielski, francuski, niemiecki, słoweński, włoski, polski (publikacje w periodykach literackich). Obecnie poetka wraz z rodziną mieszka w Brukseli.
Agnieszka Rembiałkowska (ur. w 1980 r. we Włocławku) – absolwentka filologii bałtyckiej na Uniwersytecie Warszawskim. Odbyła kilka dłuższych staży na uczelniach litewskich, pracuje jako wykładowczyni w Zakładzie Bałtystyki na Wydziale Polonistyki UW. Członkini Stowarzyszenia Tłumaczy Literatury. Lubi słowa, woli myśleć niż pisać. Przekłady literackie z języka litewskiego publikuje od 2005 r. Uczestniczka polsko-litewskich projektów translatorskich, m.in. Pamario literatūra lenkiškai=Literatura litewskiego Pomorza po polsku (2007-2008) i Simonaitytė prabyla lenkiškai=Simonaitytė po polsku (2018), a także międzynarodowych seminariów translatorskich, m.in. Literatūros seimelis=Sejmik literacki (od 2013), Tłumacze Bez Granic (2013, 2014, 2017). Brała udział w pracach nad polską antologią XX-wiecznej poezji litewskiej. Laureatka nagrody festiwalu Poezijos pavasaris (Wiosna Poezji) za przekłady poezji litewskiej na język polski (2018). Tłumaczyła wiersze Vladasa Braziūnasa, Rasy Čergelienė, Nijolė Daujotytė, Sigitasa Gedy, Dainiusa Gintalasa, Birutė Jonuškaitė, Antanasa A. Jonynasa, Eleny Karnauskaitė, Aušry Kaziliūnaitė, Giedrė Kazlauskaitė, Jonasa Liniauskasa i Agnė Žagrakalytė.
